Κάθισα και αναπόλησα στιγμές από το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Όμως, σε όποια γωνιά του μυαλού μου κι’ αν έφτασα παντού υπήρχες εσύ. Εσύ σε κάποιο φυσικό τοπίο, πάνω σε ένα καταπράσινο λιβάδι, περιτριγυρισμένος με πολύχρωμα λουλούδια ή κάποια νύχτα του Αυγούστου κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι, την Αυγουστιάτικη πανσέληνο που έλαμπε μέσα στα δυο μπιρμπιλωτά σου μάτια. Ακόμα, και έτσι… μακριά, όπως είμαστε στο μυαλό μου κατοικείς διαρκώς εσύ! Ταξιδεύω με τις σκέψεις μου και το μυαλό μου δίπλα σου, μέσα σου, μέσα στην αγκαλιά σου που είναι πάντα γεμάτη αγάπη, ευτυχία, φως, χαμόγελα, αισιοδοξία… Αξίες που ακόμα και τις πιο δύσκολες μέρες και νύχτες της μοναξιάς σε κάνουν να τα ξεχνάς όλα, να νιώθεις ολοκληρωμένος δίπλα σε αυτόν που αγαπάς, έστω και με την ιδέα μόνο. Μα! Μη στεναχωριέσαι άγγελέ μου σε λίγο καιρό θα είμαστε και πάλι ο ένας πλάι στον άλλον, πλέον όχι μόνο με τις σκέψεις και τα όνειρά μας αλλά με την ουσία των πραγμάτων, με το να νιώθουμε τα σώματά μας ενωμένα. Εξάλλου η πραγματική αγάπη στην απόσταση και στα χιλιόμετρα φαίνεται. Μετά από όλο αυτό θα βγούμε πιο δυνατοί και πιο αγαπημένοι!! Και να θυμάσαι πως αν έβλεπα ένα λιβάδι με πανέμορφα λουλούδια θα έκοβα το πιο ωραίο λουλούδι για να σου χαρίσω, οπότε εκείνο θα απομακρυνόταν από τα υπόλοιπα λουλούδια και σε λίγες μέρες θα μαραινόταν. Έτσι και ο Θεός διαλέγει τους πιο ”ωραίους”, τους πιο δυνατούς ψυχικά ανθρώπους για να τους στείλει δοκιμασίες, γιατί ξέρει ότι μόνο αυτοί μπορούν να σηκώνουν τα βάρη τους πιο εύκολα! Θα ανταμώσουμε και τότε όλα θα είναι αλλιώς. Μέχρι τότε να ξέρεις ότι σ’ αγαπώ!!
Σύντομη περιγραφή του έργου
Το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρεται στη δύναμη της φύσης αλλά και του έρωτα, που μας βοηθούν να ξεφεύγουμε και να νιώθουμε έστω για λίγο πιο ξέγνοιαστοι στη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουμε. Πήρα έμπνευση να το γράψω κατά την περίοδο της καραντίνας, καθώς μου έλειπαν αγαπημένα μου πρόσωπα (δεν εννοώ οικογενειακά) αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Μου έλειπε ένας άνθρωπος που θα μπορούσα ή ίσως το έχω κάνει ήδη, να ερωτευτώ και να του αφιερώσω αυτές τις σκέψεις μου. Όπως λοιπόν, περπατούσα στη φύση και θαύμαζα την ομορφιά της και την επιμέλεια του Θεού, ώστε όλα να γίνουν όπως πρέπει, παρά τις συνθήκες που βιώνουμε, πήρα την έμπνευση για να καταγράψω μερικές από τις σκέψεις μου. Ελπίζω να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για όλους όσους αγαπάνε αληθινά, και όχι μόνο! Να είμαστε όλοι καλά και να βγούμε πιο δυνατοί και αισιόδοξοι από όλη αυτή τη δύσκολη δοκιμασία και ας κρατήσουμε τα θετικά που κερδίσαμε από όλο αυτό. Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιερώσατε για την ανάγνωση του κειμένου μου και πιστεύω να σας άρεσε.
Μπανιτσιώτη Χρυσούλα
4ο έτος
Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
0 σχόλια