Το παρακάτω είναι ένα κείμενο που εμπνεύστηκα, καθώς είχα μια
βαθυστόχαστη συζήτηση. Είναι όλα τα πράγματα που έκανα προσωπικά κατά τη διάρκεια της καραντίνας, και τα παρουσιάζω με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μεταφραστούν ως συμβουλή σε όσους το διαβάζουν.
Ταράτσα και καραντίνα.
Έχεις σκεφτεί ποτέ πως όταν αναγκάζεσαι να μπεις σε μια διαδικασία που δεν σου αρέσει, όλα τα μικρά πράγματα αποκτούν τεράστιο νόημα, ξαφνικά; Όπως οι φωτογραφίες που βλέπεις ότι έχεις βγάλει στο κινητό καθώς κάνεις σκρόλ καθισμένος στο καναπέ κάποιο Σάββατο που πλέον μοιάζει με Δευτέρα, τελικά έχουν πολύ περισσότερο νόημα τώρα που δεν μπορείς να απολαύσεις την ελευθερία που ένιωθες πίσω από αυτές. Όπως η συναυλία που σκέφτεσαι να πας. Η ταινία που παίζεται στο θερινό σινεμά. Ο καφές που λιγουρεύεσαι από ένα συγκεκριμένο μαγαζί.
Αν όλα αυτά που είχαμε σκοπό να κάνουμε στο άμεσο μέλλον, τα θεωρήσουμε ένα όμορφο όνειρο, η καραντίνα είναι σίγουρα ο απαίσιος ήχος του ξυπνητηριού. Όταν ξυπνάς όμως σε μια πόλη, όπως εγώ, καταλαβαίνεις πόσο νόημα απέκτησαν οι ταράτσες όλων μας, όταν ανακοίνωσε ο Χαρδαλιάς ότι δεν μπορούμε να βγούμε από το σπίτι μας. Κάνοντας όλες τις μέρες τις εβδομάδας Σάββατο λοιπόν, με ένα απλό τηλεφώνημα στα φιλαράκια και μια στάση Νο 2, στο ψιλικατζίδικο του τετραγώνου για προμήθειες, βρήκαμε πώς να ‘’σκοτώνουμε’’ την ατελείωτη ώρα ενός 24ωρου.
Oι ταράτσες όλων μας από βαρετά τετραγωνικά μέτρα με κάγκελα και ηλιακούς, ξαφνικά γίνανε νέο σποτάκι για ραντεβού, κινηματογράφοι, μπαράκια, ψητοπωλεία, μέχρι και παραλίες αν είχες την ευχέρεια να έχεις φουσκωτή πισίνα. Κουβαλώντας μαξιλάρια, κεριά, λαμπάκια, ποτά και σεντόνια, το πικ απ και μερικά βινύλια δημιουργούσες μια ατμόσφαιρα που δεν μπορεί να ικανοποιήσει κανένα κουλτουριάρικο μπαράκι. Μεταφέροντας μια ψησταριά, μια μυγοσκοτώστρα, και κρέατα, δημιουργούσες την καλύτερη καντίνα. Μεταφέροντας ένα λάπτοπ μπορούσες να ορκιστείς ότι ήσουν στο σινεμά. Μεταφέροντας την κατάλληλη παρέα και ένα ηχείο δημιουργούσες το καλύτερο κλαμπάκι. Με μια κιθάρα και τον φίλο με τη καλή φωνή πήγες στη καλύτερη συναυλία της ζωής σου. Με λίγη φαντασία μπορούσες να μεταφέρεις όποιο σημείο ήθελες στην δική σου ταράτσα. Τόσο απλά.
Τα πρωινά, πολλοί καφέδες, πολύ φαγητό πολύ αντηλιακό και πολλή ηλιοθεραπεία
Τα βράδια, ατελείωτες συζητήσεις για ατελείωτα θέματα, πονόκοιλος απο τα γέλια και από τα κλάματα γιατί όλο και κάποιος λείπει. Φιδάκια και αντικουνουπικά. Μπύρες και κρασιά. Το συναίσθημα του να καταλαβαίνεις πόσο εκτιμάς τους φίλους και την οικογένεια σου. Εξομολογήσεις, μυστικά..
Η καραντίνα θέλει κουράγιο υπομονή όρεξη καθόλου ύπνο και πολλή πολλή φαντασία. Όσο χρονών και να είσαι μπορείς να γίνεις όσο χρονών θέλεις να είσαι απλά ανεβαίνοντας στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας σου.
Πιστέψτε με, ο ήλιος και η σελήνη χτυπούν διαφορετικά όταν είναι παράνομοι.
-Συμβουλή από κάποια Σοφία από τη Θεσσαλονίκη.
Σοφία Παναγιωτίδου
Προπτυχιακή φοιτήτρια
Τμήμα Επικοινωνίας και Ψηφιακών Μέσων
0 σχόλια