συγκομιδή (η)

Οι ίδιες, παλιές συνήθειες φαντάζουν κάπως διαφορετικές, πλέον. Η αποστασιοποίηση από τα αλλεπάλληλα ερεθίσματα της καθημερινότητας μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τα πράγματα από άλλη σκοπιά. Τίποτε παράξενο. Εξάλλου κάθε εμπειρία αφήνει ένα στίγμα πάνω στην ανθρώπινη ψυχή, κάνοντάς την να διαφέρει απ’ όλες τις άλλες. Αυτής, ας είναι ανεξίτηλο.

συγκομιδή (η)

όλοι οι καρποί το μήνα εκείνον περιμένουν
περνούνε τα μερόνυχτα δυο δυο κάθε φορά
και τ’ άγουρο κορμάκι τους νωρίς το ερεθίζουν
κοκκινωπό να γίνει θέλουν

ανυπόμονοι για τη μεγάλη μέρα που κάποιος θα μπήξει δυνατά, με βία τα δάχτυλά του και σταματήσει μοναχά σαν φτάσει στο κουκούτσι
χωρίς συναίνεση ή πάλι
κάποιο αρπακτικό
μαινόμενο να έρθει και με το ράμφος του το μυτερό ή τα γαμψά του νύχια καταξεσκίζοντας τη φλούδα τους
τραβήξει το κοτσάνι
χωρίς συναίνεση

άραγε δεν τους έμαθε κανείς πως αν πραγματικά ποθείς, μπορείς να περιμένεις;
καρπός να είσαι στα κλαδιά μπορείς τα τελευταία ψηλά ψηλά
να κρέμεσαι εκεί κι ας έχεις ωριμάσει να στέκεσαι εκεί κι ας μη κρατιέσαι άλλο
κι ας μαλακώνει η σάρκα σου
η γλύκα σου ας λιγώνει

όλοι οι καρποί ποθούν να φαγωθούν και βιάζονται να πέσουν
μα είναι σκοπός κι όχι αυτοσκοπός στον άνθρωπο να αρέσουν
όταν αυτοί το επιθυμούν θ’ αφήσουν το κλαδί τους
σε φύλλα δε θα κρύβουν πια της γύμνιας τη ντροπή τους
θ’ αφαιρεθεί γλυκά η σάρκα τους δώρο θ’ αφήσουν το χυμό τους
γιατί αυτοί είναι που επέλεξαν ποιος θα ‘ναι ο προορισμός τους

Πούλος Γεώργιος
Προπτυχιακός
Τμήμα Εργοθεραπείας