Παραπονιέσαι εσύ, που είσαι υγιής? Εσύ, που κάθεσαι στο σπίτι σου? Εσύ που έχεις όλες τις ανέσεις σου? Σκέψου πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν καν σπίτι, κάτι που για εσένα είναι δεδομένο. Δεν μπορούν να προστατευτούν όχι μόνο από τον ιό αλλά ούτε από το κρύο. Σκέψου μόνο πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι στο νοσοκομείο για εβδομάδες, δίνοντας μάχη ώστε να κρατηθούν στη ζωή.
Παραπονιέσαι εσύ, που είσαι όλη μέρα στο σπίτι? Εσύ, που λες τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα ότι η καραντίνα είναι βαρετή? Η καραντίνα, είναι όντως ένας ψυχολογικός πόλεμος. Ξαφνικά σου ανακοινώνουν πως πρέπει να μείνεις στο σπίτι σου και να μην κυκλοφορείς έξω. Που σου είπαν να
μείνεις? Στο σπίτι σου…όχι στην φυλακή. Στο σπίτι με την οικογένεια σου. Με τους δικούς σου ανθρώπους, όχι με αγνώστους. Έχεις ευκαιρία να κάνεις αυτά που ήθελες να κάνεις τόσο καιρό και δεν έβρισκες χρόνο γιατί ήσουν απασχολημένος.
Μένοντας σπίτι παραμένεις ασφαλής. Δεν προστατεύεις μόνο τον εαυτό σου αλλά και τους ανθρώπους που αγαπάς. Δεν κάνεις καλό μόνο σ’ εσένα αλλά και στους γύρω σου. Κάνε λοιπόν μία αναθεώρηση και αναρωτήσου γιατί πραγματικά παραπονιέσαι.
Χριστίνα Κακουλίδου
Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων
Προπτυχιακή
1 σχόλιο
Άγγελος · 13 Μαΐου 2020 στο 19:52
Εξαιρετικό κείμενο! Με γέμισε προβληματισμούς.
Πραγματικά, χρειάζεται να σκεφτούμε και να υπολογίσουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι άστεγοι, άτομα τα οποία ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, και όχι να παραπονιόμαστε. Χρειάζεται να σκεπτόμαστε θετικά.
Πολύ ωραίο δημιούργημα! Συγχαρητήρια!
Με εκτίμηση,
Άγγελος Σούλας (φοιτητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας)