Το ποίημα σχετίζεται με την καραντίνα, καθώς αυτή την περίοδο άρχισα να σκέφτομαι περισσότερο γύρω από όλα όσα με προβληματίζουν και να παρατηρώ πιο έντονα τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο κόσμος γύρω μου. Η οπτική που έχουμε για το παρελθόν και το μέλλον είναι πράγματα που με βάζουν πολλές φορές σε σκέψη.
Πόδια μπροστά και μάτια πίσω
Ο κόσμος σε σπρώχνει αθόρυβα στο αύριο χωρίς να το θες.
Κανονίζει βόλτες, ταξίδια, εκδρομές που δεν χωράν στο χθες.
Πρόβες για μια παράσταση που νομίζεις πως θα γίνει.
Ακροατήριο πάντα εκεί, χειροκρότημα να δίνει.
Η ευτυχία δεν χωράει στα μικρά σου πλάνα.
Και ας πλημμύριζε στο χθες, στην πιο μικρή αλάνα.
Βυθίστηκες στο πρόγραμμα, την φασαρία, το πλήθος,
και κάθε τι το απρόοπτο σε κοπανά στο στήθος.
Κοίτα να δεις που τώρα οι πρόβες κάναν παύση.
Η παράσταση αναβλήθηκε και δεν θα κάνεις θραύση.
Τι κάνεις τώρα με όσα δεν είχες σχεδιάσει;
Ό,τι φοβόσουν να αντικρίσεις και είχες κάνει άκρη;
Μια ζωή με πόδια που πήγαιναν μπροστά,
και μάτια που κοιτούσαν πίσω.
Ώρα να αφήσεις το μετά, και να πεις στο τώρα «καιρός πια να γυρίσω».
Καρακόττα Μαρία
Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης
0 σχόλια