Τον Μάρτιο του 2020 εκεί που η ζωή μου κυλούσε ομαλά έβλεπα τους φίλους μου, πήγαινα στο πανεπιστήμιο, δούλευα , πήγαινα γυμναστήριο, ταξίδευα , ξαφνικά ήρθε ένας ιός. Τον οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ, τον λένε Covid19 και με έκλεισε μέσα στο σπίτι μου.
Στην αρχή ήταν όλα καλά έπαιζα περισσότερο με το παιδί μου ,καθόμουν περισσότερες ώρες σπίτι μου και χαλάρωνα , ωστόσο όσο οι μέρες περνούσαν και όλος ο κόσμος γύρω μου αρρώσταινε εγώ άρχισα να φοβάμαι και να πενθώ για την καθημερινότητα που ζούσα πριν τον Covid-19.
Πέρασα όλα τα στάδια του πένθους.
Στην αρχή αρνιόμουν πεισματικά να κάτσω μέσα στο σπίτι, μετά θύμωνα που έπρεπε να κλειστώ στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου, ε! Κάπου μετά άρχισα να το διαπραγματεύομαι ότι τελικά πρέπει να συνηθίζω στην ιδέα του εγκλεισμού , πολύ γρήγορα με έπιασε κατάθλιψη και στο τέλος το αποδέχτηκα, ότι δεν μπορώ να αλλάξω την κατάσταση. Άλλωστε δεν ήμουν και η μόνη που το βίωνε. Και εκεί σκέφτηκα να οργανώσω την ζωή μου μέσα στο σπίτι .
Με τέτοιο τρόπο που να μ ‘έκανε να ξεχαστώ και να μην πλάθω τρομακτικά σενάρια στο μυαλό μου.
Έτσι έγραφα μια λίστα από τις καθημερινές δραστηριότητες που έπρεπε να κάνω. Όπως να κάνω δουλειές στο σπίτι, να διαβάζω, να μαγειρεύω , να φυτεύω λουλούδια , να παίζω με το παιδί μου , να μιλάω με την κολλητή μου στο skype .
Η κολλητή μου είναι η Δέσποινα, ήμασταν συμμαθήτριες από το δημοτικό ως και το λύκειο και από τότε δεν χωριστήκαμε ποτέ. Ακόμα κι αν μένουμε πλέον σε διαφορετικές πόλεις.
Όταν ερχόταν το βράδυ απολάμβανα να βλέπω ταινίες τρώγοντας κάθε τι ανθυγιεινό , να έχω την αίσθηση ότι είμαι στο σινεμά.
H to do list μου εν μέσω καραντίνας ήταν η παρέα που με κράτησε υγιή πνευματικά.
Τώρα δειλά – δειλά και οργανωμένα επιστρέφω στην κανονικότητα της ζωής μου που πάντα εκτιμούσα.
Μαλέα Παρασκευή
Φοιτήτρια
Τμήμα Επικοινωνίας και Ψηφιακών Μέσων
0 σχόλια