Μια μετάβαση λιγάκι διαφορετική κατά τη διάρκεια της καραντίνας…
Ευτυχώς χωρίς μήνυμα προς έγκριση. Μετάβαση μέχρι τον κήπο. Μια μετάβαση προσμονής γεμάτη αγάπη, περιμένοντας με περίσσια υπομονή να βγούνε τα σποράκια που φύτεψα τις προάλλες, γεμάτη ελπίδα, μα βλέπεις ο καιρός δεν θέλει να συνεργαστεί, όχι ο δύσκολος καιρός που ζούμε αυτός δεν θα συνεργαστεί ποτέ, εμείς πρέπει να συνεργαστούμε μαζί του, ο καιρός των ουρανών. Βλέπεις οι βροχές επιθυμούν με μανία να ξεπλύνουν τα άρρωστα στενά των πόλεων μα εγώ θέλω να βγει ο ήλιος να τα κάψει, νιώθω πιο σίγουρη.
Τα βράδια η μετάβαση μου είναι μεγαλύτερη. Ευτυχώς και κει χωρίς έγκριση. Τα βράδια η μετάβαση μου είναι γρήγορη πολύ γρήγορη. Τρέχω σαν αθλητής στίβου, πηδώντας εμπόδια – μήνες, ώστε να φάω την πρώτη ντοματούλα μου με εκλεκτή καταγωγή, από τον «Κήπο της Εδέμ», όπως ονομάζει τον κηπάκο μου η αδερφή μου. Εγώ θα γευτώ την γεύση των κόπων μου. Εσύ ;
Ζωή Χατζοπούλου
Φοιτήτρια
Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης
1 σχόλιο
Άγγελος · 13 Μαΐου 2020 στο 20:18
Ζωή, γεμάτη ζωή, ερμήνευσες το κείμενο, το οποίο είναι εκπληκτικό! Έχεις καλλιτεχνικό οίστρο. Πολύ “πλούσιο” το λεξιλόγιο, το οποίο χρησιμοποιείς! Εξαιρετική, τέλος, είναι, για’ μένα, και η μουσική σύνθεση, η οποία ακούγεται και συνοδεύει την απαγγελία.
Συνέχισε έτσι. Δυναμικά!
Με εκτίμηση,
Άγγελος Σούλας (φοιτητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας)