Μέχρι / Ησυχία

Μέχρι

Έρχεσαι; Φεύγω.

Σε θέλω! Τα λέμε..

Νοσταλγία.

Φθορά. Σε ποθώ! 

Αντίφαση. Με φυλακίζεις! Ανάσα! Ζω.. μπορώ.. περιμένω.

Βαλίτσες γεμάτες, λέξεις άδειες.

Μέχρι να βρω τον τρόπο να βυθιστώ γαλήνια στο ευφάνταστο κενό. Να τριγυρνώ αμέριμνα με την ανάλαφρη ευωδιά της πλάνης στην όσφρηση μου, σαν παιδική ανάμνηση.

Μέχρι να βρω τον τρόπο να ξεναγήσω τη δίψα μου, σε οάσεις ερημικές.

Μέχρι να βρω και σένα! Κορνίζα στον τοίχο της ψυχής, έτσι ήσυχα να στολίζεις αυτό που ήμουν κάποτε..

Ησυχία

Να κάθομαι έτσι ήσυχα, 

να στοιβάζω απουσίες σαν να ναι πανάρχαια γραπτά αλχημιστών.

Ναι θα κάθομαι ήσυχα, 

να ακούω από το παράθυρο τα κελαρυστά γέλια της άνοιξης και… 

Η ζωή! Αχ η ζωή παρούσα όσο ποτέ στην αέναη απραξία της, θα χαριεντίζεται, ξεδιαλέγοντας απαντήσεις.

Μόνο να κάθομαι ήσυχα!

Τόσο που σαν χειμέριος ύπνος θα μοιάζει το ουρλιαχτό του ονείρου μου..

Έτσι αθόρυβα σαν αλεπού, ακροπατώντας στις σκιές θα ζυγίσω το χτύπο της ζωής!

Εύα Τζιράκη
Δασκάλα
Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης