Σ’ αυτή τη δύσκολη και πρωτόγνωρη εποχή που βιώνουμε όλοι μας είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να διατηρήσουμε ακέραιη και την ψυχική υγεία μας πέρα από τη σωματική. Ακόμη κι αν φαίνεται δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο σε περίοδο εγκλεισμού, σίγουρα όλοι μας έχουμε έναν τρόπο να εκφραζόμαστε δημιουργικά και να νιώθουμε ενεργοί σε μία φαινομενικά νεκρή περίοδο. Προσωπικά, ασχολούμαι με συγγραφή ποιημάτων, πεζών κειμένων και άρθρων στον ελεύθερο χρόνο μου. Είναι ο τρόπος μου να ξεφεύγω, να εκφράζομαι, να αποσυμπιέζω τα συναισθήματά μου και να παίρνω δύναμη. Είναι ένα έργο το οποίο με βοήθησε ιδιαίτερα αυτή την περίοδο. Καταθέτω σχετικά ένα ποίημά μου, το οποίο έγραψα ειδικά για την περίσταση αυτή. Είναι μία αναφορά στην Ελπίδα που πρέπει πάντα να συντροφεύει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.
Η Ελπίδα μου
Που πήγαν οι παρέες στην πλατεία
Τα γέλια μας μέχρι το πρωί
Οι φίλοι μας που είναι
Αλλά που είσαι κι εσύ
Δύσκολες μέρες περνάω
Κλεισμένος στο δωμάτιο
Και βλέπω τα όνειρα να ψάχνουν
Για σωτήρα απ’ το ναυάγιο
Όταν όμως όλα μαύρισαν
Μόνο εσύ ήσουν εκεί για μένα
Φως να γεμίζεις τη σκοτεινιά μου
Κι εγώ να έχω ανάγκη μόνο εσένα
Γι’ αυτό λοιπόν και σε υμνώ
Για όλα αυτά που είσαι εσύ για μένα
Αφιερωμένοι οι παρακάτω στίχοι
Και όλα μου τα κεκτημένα
Αχ Ελπίδα
Θηλυκή, όπως η γυναίκα που με γέννησε
Γλυκιά, όπως το γλυκό του Κυριακάτικου απογεύματος
Σκληρή, γεμάτη προσδοκίες που κόβουν έπειτα
Όμορφη, όπως η ζωή που έρχεται
Μόνη, περιμένεις εμένα να σε κρατήσω απ’ το χέρι.
Μην με αφήσεις, δεν σε αφήνω
Είσαι το καταφύγιό μου
Εσύ είσαι η ελπίδα μου, Ελπίδα.
Παπανώτα Γεωργία
Προπτυχιακή Φοιτήτρια Τμήματος Εργοθεραπείας
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
0 σχόλια