Κείμενο

Πρόκειται για μικροδιήγημα, με θέμα τον γνωστό τοις πάσι ιό. Που καμιά φορά, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, δεν είναι, φίλε μου, αυτό που νομίζεις.

Διήγημα για τις μέρες καραντίνας. Ή και όχι.

Ένα κείμενο για την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε. Μερικές σκέψεις που πήραν μορφή και γίναν λέξεις, μένoντας έτσι για πάντα ζωντανές.

Ήρθες ξαφνικά…

Το ποίημά μου σατιρίζει την ανάγκη των ανθρώπων να ερωτευτούν και να αναγεννηθούν από το συναίσθημα του έρωτα…

Έκλεισαν οι δρόμοι. Και εγώ πήρα δρόμους παλιούς, δρόμους μουσικούς που μου άνοιξαν παράθυρα για νά ‘βρω τον χαμένο ορίζοντα.

Ξεκίνησε σαν παιχνίδι κι έγινε μια ιστορία. Μια ιστορία για το μεγάλο ταξίδι της φιλίας και για τη δύναμη που κρύβουμε όλοι μέσα μας… Με ήρωα έναν γάτο αληθινό, έναν γάτο με ονοματεπώνυμο… που έδωσε έμπνευση σε νεανικά μυαλά για δροσερές ιδέες και τρυφερά λόγια…

Εισπνοή. Κατάδυση…

Οι ίδιες, παλιές συνήθειες φαντάζουν κάπως διαφορετικές, πλέον. Η αποστασιοποίηση από τα αλλεπάλληλα ερεθίσματα της καθημερινότητας μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τα πράγματα από άλλη σκοπιά…

Τα δύο αυτά γραπτά (αποφεύγω να πω ποιήματα μιας και η ποίηση είναι κάτι πολύ σπουδαίο και το να χαρακτηρίσει κανείς κάτι ως ποίηση είναι πολύ “βαρύ”…