Ονομάζομαι Ηλιάδης Κυριάκος και είμαι φοιτητής του Τ.Ε.Ε.Τ. Δ. Μακεδονίας, 8ου εξαμήνου με Α.Μ.1087. Ταυτόχρονα είμαι και παιδιατρικός Φυσικοθεραπευτής και Διοικητικός Υπεύθυνος του Παιδιατρικού Κέντρου Αποκατάστασης «Κιβωτός» στον Άργιλο Κοζάνης. Λόγω της ενασχόλησής μου με τα παιδιά μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι και με το ξύλινο παιχνίδι.
Στα πλαίσια του e-festival θα ήθελα να σας παρουσιάσω τα έργα που δημιούργησα κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού. Μια φωλιά για τα πουλιά μας, ακροβάτες, πασχαλιάτικα δώρα (τρίλιζα,κηροπήγια,μπιζουτιέρα) και ένα δελφίνι! Το δελφίνι το μοιράστηκα διαδικτυακά με τους συνεργάτες μου, το πλήρωμά μου, και αυτοί με τους δικούς τους και έτσι απλά προέκυψε αυτή η ιστορία:
Δευτέρα, 4 Μαΐου 2020. Μία Δευτέρα που όλοι περίμεναν σαν ένα μακροβούτι μετά από μία ζεστή ημέρα. Ακόμη και οι πιο ορκισμένοι εχθροί της. Πρώτη μέρα ελεύθερης μετακίνησης μετά από 54 μέρες καραντίνα. Δευτέρα λοιπόν και χωρίς δεύτερη σκέψη, η Γεωργία, ένα μικρό δελφίνι που ζει στα Ανυπομονήσια, ένα μικρό σύμπλεγμα νησιών στα ανοιχτά της Βουρβουρούς αποφασίζει να βγει. Περίμενε πώς και πώς να σκίσει το νερό με την ποντερή της μύτη, να τρίψει την κοιλιά της στον αμμώδη βυθό και να εκτοξευθεί τραγουδώντας ως τον ήλιο. Το τελευταίο, το φανταζόταν πάντα σε αργή κίνηση, προφίλ με εκατομμύρια μικρές σταγόνες να την ακολουθούν ενώ παίρνει ύψος. Με το που βγήκε, ένιωσε το σώμα της να μην ακολουθεί τις επιθυμίες της. Ο εγκλεισμός και η ακινησία είχε κάνει τα πτερύγιά της βαριά και την ουρά της αργή. Πριν προλάβει να φοβηθεί για αυτό που της συνέβαινε, άκουσε έναν δυνατό θόρυβο. Ένα πάλλευκο ιστιοφόρο μ’ ανοιχτά πανιά περνούσε από πάνω της. Επιτόπου, θυμήθηκε πόσο της άρεσε να κολυμπάει δίπλα στα ιστιοφόρα και να βρέχει τους χαμογελαστούς ανθρώπους με τις βουτιές της. Επιτόπου τα πτερύγιά της και η ουρά της, την ανέβασαν στην επιφάνεια. Και από τότε η Γεωργία έμαθε πως οι καλές αναμνήσεις μπορούν να κάνουν τον κόσμο να γυρίσει.
Κυριάκος Ηλιάδης
Προπτυχιακός Φοιτητής
Τ.Ε.Ε.Τ. Δυτικής Μακεδονίας
2 σχόλια
Μελετης · 11 Μαΐου 2020 στο 18:57
Υποκλινομαι στην εφευρετικοτητα σου, στο δημιουργικο μυαλο σου, και στον πολυ στοχευμενο τροπο με τον οποιο ξερεις να προσεγγιζεις τις ψυχες ολων, μικρων και μεγαλων!!!
Και ναι, οι ωραιες αναμνησεις μας θα μας θυμισουν τον τροπο να στιλωθουμε ξανα, χωρις να χασουμε τους εαυτους μας!!!
Σ ευχαριστουμε Κυριακο!!!
Ιωάννα · 12 Μαΐου 2020 στο 10:51
Όταν η τέχνη που έχεις μέσα σου βρει τον δρόμο να εκφραστεί και να μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων, τότε γίνεται ένα θαύμα! Πρόκληση για όλους μας στους καιρούς αυτούς!
Ας αγγίξει ο καθένας μας λοιπόν, τους γύρω του με τέχνη και όλα θα πάνε καλά! Μπράβο σου Κυριάκο, για άλλη μια φορά μας άλλαξες τον τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα!
Αγάπη πολλή και από το δελφίνι … σου στέλνουμε!