Ακούγοντας το κάλεσμα της καθηγήτριας μου και εργοθεραπεύτριας, για οικειοθελή συμμετοχή στο e-festival θεώρησα πως ήταν αυτονόητο να συμμετάσχω για να δώσω το παρόν του νεοσύστατου τμήματός μου. Διαβάζοντας τον τίτλο «Περιμένοντας την Ανάσταση» το μυαλό μου πήγε στα ήθη και έθιμα του τόπου μας, που παρά την καραντίνα θα μπορούσα να υποστηρίξω. Για μας τους εργοθεραπευτές έργο είναι κάθε τι που δίνει νόημα , σκοπό και ταυτότητα στον άνθρωπο. Τις δύσκολες μέρες του εγκλεισμού μου και της οικογένειάς μου, σε ένα διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας με στενά μπαλκόνια , έπρεπε να δώσω νόημα και χρώμα σε κάθε μέρα που περνούσε. Τη Μεγάλη Εβδομάδα λοιπόν έκανα ένα σκίτσο, κουλουράκια, τσουρέκια, αυγά , λαμπάδες και περίμενα την Ανάσταση στο μπαλκόνι! Ακολουθώντας τη θεωρία της θετικής ψυχολογίας προσπάθησα να εκμεταλλευτώ ότι θετικό υπήρχε στη δύσκολη αυτή κατάσταση με ότι μέσα είχα δίνοντας πασχαλιάτικη μυρωδιά στο σπίτι. Αυτή είναι η μαγεία της εργοθεραπείας!
Τσίτσα Σωτηρία
Φοιτήτρια Τμήματος Εργοθεραπείας
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
1 σχόλιο
Άγγελος · 7 Μαΐου 2020 στο 19:17
Εύγε, Σωτηρία! Τα δημιουργήματά σου είναι εξαιρετικά!
Συνέχισε να είσαι δημιουργική και να επικεντρώνεσαι και να βιώνεις καταστάσεις, με βάση τη θεωρία της θετικής ψυχολογίας (positive psychology), λοιπόν.
Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, το νεο-σύστατο Τμήμα Εργοθεραπείας του Τμήματος, η οικογένειά σου και οι φίλες & φίλοι σου θα πρέπει να είναι περήφανοι για’ σένα. Συνέχισε έτσι, δημιουργικά και με ψυχικά αποθέματα, ζωντάνια κι ευχαρίστηση για ό,τι κάνεις.
Με εκτίμηση και φιλική διάθεση,
Σούλας Άγγελος (φοιτητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας)