Πληγές πριν το τέλος / Σκανδάλη τέλους

Παρουσιάζονται πεζά ποιήματα και ζωγραφικά έργα με θέμα την πανδημία μέσα από τα δικά μου μάτια και συναισθήματα αποτυπωμένα για να εκφράσουν τις σκοτεινές πτυχές της πραγματικότητας.

Οι σκέψεις μου πάνω στο θέμα

Αρχικά, η τριβή μου με το εικαστικό κομμάτι κυρίως αυτές τις εφιαλτικές μέρες, δεν μου επιτρέπει να αφεθώ σε μια πιθανή μελαγχολία της απομόνωσης. Ξαφνικά, η μοναξιά φέρει στα κύματα της μια θυελλώδης δημιουργικότητα. Παρόλα αυτά, συναισθάνομαι αληθινά την τραγικότητα που μεταφράζεται στις ψυχές των ανθρώπων και αφήνει στάχτες πόνου. Αντλώ ερέθισμα από τις ανοιχτές πληγές και με την δύναμη των χρωμάτων αφήνω το συναίσθημα να οδηγήσει τον αυθορμητισμό. Επικεντρώνομαι στους άμαχους, τα παιδιά, που γνωρίζουν μονάχα από αθωότητα. Τώρα όμως, στους σκοτεινούς τόνους της μάχης χαράσσουν το κλάμα του πολέμου αυτού. Ο απόηχος που αφήνουν, θα μας στοιχειώνει ισόβια…

– Πληγές πριν το τέλος –

Σφιχτές ανάσες, το δάκρυ πυρώνει την σάρκα, τα εγκαύματα αυτά αγγίζουν την καρδιά μου. Και οι αναμνήσεις μας, δεμένοι κόμποι από λευκό πόνο και θολό δάκρυ. Απ’ έξω στάζει βροχή και απ’ μέσα, μελαγχολία γδέρνει το τζάμι. Μουτζούρωσε την πληγή αυτή να μην νιώθω. Σε εκλιπαρώ. Βουβό δωμάτιο, κραυγάζω με τα μάτια, ραγίζουν τα δάκρυα. Και έπειτα, στάζω αιμόφυρτος από τον σπαραγμό της εξουθένωσης. Τρέμω, γιατί ξέρω, πως παραμονεύεις στην άκρη του κελιού μου. Και είσαι τόσο μακριά για να ανταμώσω την ζεστασιά σου και είμαι τόσο κοντά στην μαύρη πληγή του καθρέφτη, μια ομίχλη που με καλεί, το βλέμμα της απεχθές μέσα από την αντανάκλαση. Οι ματιές μας ανταμώνουν, τόσο κοντά, μα το σκοτάδι δεν το αντέχω, ίσως να είναι θάνατος. Αντίο.

– Σκανδάλη τέλους –

Ευάλωτος πια με μια ψυχή βουτηγμένη σε ζοφερό σκοτάδι, αίμα δεν στάζει, στέρεψε. Ισορροπώ πάνω στα θρύμματα του καθρέφτη και με αποζητώ σχίζοντας πληγές κατ’ επανάληψη. Επώδυνο κι όμως αντλώ πνιχτές ανάσες ζωής από αυτό. Καθώς έξω η νύχτα θολώνει το τοπίο, η φυλακή μέσα όλο και πιο αργά, σχεδόν τελετουργικά δένει τις αλυσίδες πάνω στο κορμί μου, σωστή σπείρα θανάτου. Μετά από μια χιλιό-σφαγμένη ψυχή, για ποια επούλωση να μιλάμε; Βαθύς πόθος να πυροδοτήσω μια δακρυσμένη επιθυμία. Θνητός λίγο πριν το τέλος. Ευαίσθητες σκέψεις και τα συναισθήματα αποτελούν λόγχες πόνου. Νιώσε το ρίγος να ρέει πάνω σου! Κι όμως, δηλητήριο. Και τώρα; Αυτόματη σκέψη η σκανδάλη. Τέλος.

24-04-20

Λεωνίδου Σοφία
Φοιτήτρια
2ο Εξάμηνο
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
Τμήμα Εικαστικών Και Εφαρμοσμένων Τεχνών